“De infrastructuur van ons woonzorgcentrum was niet aangepast aan bewoners met dementie. Idealiter moeten zij in kleine leefgroepen kunnen samenzitten. In de oude vleugel waar ze verbleven was er maar één leefruimte. Ze raakten er erg overprikkeld. Soms moesten bewoners op hun kamer afgezonderd worden. In sommige gevallen was zelfs medicatie noodzakelijk, wat uiteraard helemaal niet de bedoeling is. We hebben er daarom voor gekozen om de nieuwe infrastructuur volledig aan te passen aan de doelgroep.”
“Er zijn in totaal 31 kamers verspreid over twee verdiepingen: beneden 15, boven 16. We passen er het principe van kleinschalig genormaliseerd wonen toe. De bewoners van de nieuwe afdeling krijgen zorg op maat en wonen in kleinschalige leefgroepen (zie kaderstukje op pagina 23 voor meer info). Ook qua architectuur werd rekening gehouden met de doelgroep. Er is veel meer beweegruimte dankzij de verschillende leefruimtes en gezellige hoekjes. Ook is er veel licht en een tuin en terrassen die rechtstreeks aansluiten op de binnenruimtes. Zo kunnen de bewoners makkelijker naar buiten.”
“Normaal gezien zouden we het gebouw al in april 2019 in gebruik genomen hebben. We hebben vorig jaar twee maanden voor de opening echter een brand gehad. Daarbij was er heel veel materiële schade. Het heeft bijna een jaar geduurd alvorens alles
hersteld was. Op 2 maart 2020 hebben we de deuren dan officieel geopend. Helaas strooide corona meteen al roet in het eten. Op 12 maart gingen we namelijk in lockdown.”
Werner: "Bewoners met dementie hebben hier minder prikkels."
In de nieuwe afdeling voor bewoners met dementie in Sint-Jozef staat kleinschalig
genormaliseerd wonen centraal. Directeur Werner De Backer legt uit wat dit concreet inhoudt.
“We kiezen eerst en vooral voor kleinere leefgroepen. De ochtendzorg begint met leefgroepjes van 8 personen, in de namiddag gaat het om groepen van 15 of 16, afhankelijk van de activiteit. Genormaliseerd betekent dat we het dagritme aanpassen aan het ritme van de bewoners zelf. Het woonaspect is hierbij minstens even belangrijk als de zorg. De woonomgeving richten we bewust zo ‘gewoon’ mogelijk in om te veel prikkels te vermijden. Ook zorgen we dat bewoners in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven. Vroeger moesten mensen naar de kapper worden gebracht, nu is er een apart kappershoekje op de afdeling zelf. Ook komen de kinesisten nu naar hen, vroeger moesten ze naar de kinezaal."
"We zorgen ook dat de zorgverleners hun vaste bewoners hebben per shift. ’s Nachts is er bovendien permanentie op de afdeling, zodat we niet moeten overgaan tot fixatie om te vermijden dat ze uit hun kamer komen. We hebben nu bovendien ook een woonassistent, een combinatie tussen een logistieke hulp en poetshulp. Hierdoor kunnen tijdens de maaltijden extra medewerkers ingezet worden om ondersteuning te geven aan de bewoners. Dit alles heeft als gevolg dat onze bewoners minder angstig zijn en zich beter in hun vel voelen."
