“Sinds juli 2015 woon ik in het Huizeken van Nazareth. Het was nochtans niet gepland om hier terecht te komen. Mijn vrouw is op 71-jarige leeftijd onverwachts overleden. We waren 47 jaar samen. Kort na haar overlijden werd ik met urgentie in het ziekenhuis opgenomen. Van daaruit ben ik naar het Huizeken van Nazareth verhuisd omdat de verzorging die ik nodig had te intensief was om thuis nog alleen te doen.”
“In het begin had ik het heel moeilijk, dat is waar. Nu voel ik mij volledig thuis in het Huizeken. Ze hebben mij hier graag, dat merk ik. Als er iets van mijn hart moet, dan wordt er ook naar mij geluisterd.”
(Lees verder onder de afbeelding)
"De vaste medewerkers op mijn verdieping ken ik ondertussen heel goed, het zijn echter werkers: hoedje af voor die goede zorg!"
“Ook op het eten heb ik niets aan te merken, mijn bordje is iedere middag leeg. (lacht)
Het beleg voor mijn boterhammen kies ik altijd zelf, variatie is leuk.”
"Mijn schoondochter zei onlangs nog: 'Joseph, je zit hier precies op hotel'. Daarin heeft ze helemaal gelijk! (lacht)"
“Als mijn zoon op bezoek komt, gaan we regelmatig samen pannenkoeken eten in de stad. Of we blijven op mijn kamer om te kaarten of Yahtzee te spelen. Als er geen bezoek is, ga ik graag kaarten in de cafetaria met enkele bewoners van de assistentiewoningen. Je bent hier vrij.”
